4. Obietnica.

- Durniu złaź ze mnie! - ryknął Sasuke zdzierając sobie przy tym krtań. Widział jak różowowłosa studentka w pośpiesznym, lecz nadal kulejącym krokiem oddalała się od nich, odwracając się co chwilę, najprawdodobniej sprawdzając czy ruszył za nią w pościg. Poirytowany całym zajściem, chwycił Uzumakiego za koszulę, chcąc jak najszybciej go z siebie zrzucić, jednak bez porządanego skutku. Kątem oka widział jak przechodzący studenci uważniej przyglądają się ich bezsensownej szarpaninie Westchnął ciężko, a następnie zaczął wymachiwać rękami do tyłu, próbując pochwycić blondyna, by móc go z siebie zrzucić.

          Nieprzejęta zbytnio całym zamieszaniem Hinata, nadal siedziała na ławce bacznie przyglądając się małemu teatrzykowi, w którym główną rolę grał jej chłopak i Uchiha. Przez ostatnie kilka lat zdążyła przyzwyczaić się na tyle, by wiedzieć, że zaraz zaprzestaną się ze sobą szarpać. Później nadejdzie etap wyklinania na siebie nawzajem, a jutro po zajęciach najprawdopodobniej wybiorą sie na piwo. U nich to była całkowita norma.

- Przestań się szarpać - mruknął niezawodolony Uzumaki, próbując utrzymać się na plecach przyjaciela, jednak marnie mu to wyszło, gdyż zaledwie po kilku sekundach oboje runeli z hukiem na ziemie.

Sasuke myślał, że go zatłucze, gdy tylko dostrzegł w jakim opłakanym stanie znajdują się jego ubrania, a także on sam. Ostatni upadek z Naruto spodowował, iż oboje byli cali ubrudzeni, gdzieniegdzie nawet dostrzegł błoto.  

- Teraz to i ja cię zabije - wycedził spogladając na blondyna kipiąc złością. Chwycił go za koszule, chcąc rozpocząć jakże długi monolog, gdy ten wtrącił mu się w zdanie.

- Sasuke nic nie rozumiesz! - bronił się Uzumaki, wymachując rękoma we wszystkie strony świata. - Sakura-chan naprawde zabiłaby mnie za to, że musiała przeze mnie i Kibe sciąć niemal całe włosy, kilka lat temu.

Usłyszawszy imię dziewczyny kruczowłosy nieco oprzytomniał, przypominając sobie, że gdyby ona nie odezwałaby się słowem, do niczego by nie doszło, a on nadal byłby czyściutki jak łza. Niech ją tylko dorwie, to ona już go popamieta.

- Skąd ją znasz? - spytał oskarżycielsko, unosząc minimalnie jedną brew i podnosząc się z ziemi. Uzumaki poszedł jego śladem.

- Ze szkoły - wtraciła Hinata, która wreszcie zdecydowała się do nich podejść. - To ta twoja znajoma, o której opowiadasz od czasu do czasu, prawda? - spytała spokojnie uśmiechając się do chłopaka.

Uzumaki przytaknął energicznie, co i tak dużo nie mówiło Sasuke, oprócz tego, że studentka wyraźnie pochodziła z Konohy. To jedyna nowość, jaką udało mu się o niej dowiedzieć. Pozostawało natomiast tysiąc różnych tajemnic, o których ona nie była skora rozmawiać.

- A ty skąd ją znasz? - spytał Naruto przymrużając oczy.

Sasuke parsknął śmiechem, domyślając się jakie myśli zaczynają kotłować się pod blond czupryną.

- Z siłowni - odpowiedział. - A teraz idę się z nią rozmówić. Pietnaście minut minęło - mruknął ze wznowioną złością. I jak powiedział, tak też zrobił. Z każdym zrobionym przez niego krokiem, furia coraz bardziej w nim wzrastała.

Z hukiem wszedl do kawiarni, która była celem rożowowłosej i czym prędzej zaczął błądzić wzrokiem po lokalu, w próbie odnalezienia jej. Dostrzegając ją po krótkiej chwili, zaostrzył swój wyraz twarzy, krzyknął w jej strone, a następnie zaczął kroczyć z wymalowaną wsciekłością w oczach ku niej.

~***~

Sakura widząc wściekłość wymalowaną na jego twarzy, przełkneła głośno śline. I co żeś narobiła? spytała samą siebie, doskonale wiedząc, że sposób jaki wybrała by pozbyć się go tymczasowo, jeszcze bardziej go rozwścieczył. Zresztą nawet mu się nie dziwiła, bo gdyby to na nią ktoś tak wskoczył, dostałaby białej gorączki. Łącząc to z jej temperamentem, prawdopodobnie zostałaby zmuszona do wizyty na dywaniku u Tsunade, a co gorsza wydalenie z kolejnego uniwersytetu byłoby niemalże pewne.

Z każdym zrobionym krokiem, był coraz bliżej niej, a jego zły humor jeszcze bardziej wzrastał. Ona natomiast spoglądała na niego przerażona. Miała trzymać się od niego jak najdalej, a nie rozwścieczać go. Skarciła siebie i swoją głupotę, klnąc siarczyście w myślach. Z takim podejściem, raczej nie prędko będzie w stanie zminimalizować kontakt z nim. Zaczęła zastanawiać się, co student zamierza zrobić, gdy już stanie z nią w twarzą w twarz. Przed oczami pojawiła jej się wizja jak karooki wyciąga ją zza lady siłą, a następnie wyprowadza na dwór na jakże nieprzyjemną rozmowę, w której możliwe, że i doszłoby do rękoczynów. Co jak co, ale nie zamierzała pozwolić sobą pomiatać. A przede wszystkim nie chciała zawalać roboty, przez jakiegoś cholernego aroganta, który sądzi, że wszystko mu wolno. Zacisnęła dłoń w żelazną pięść, gdy znajdował się prawie przy ladzie.

- Możesz przestać się wydzierać. To nie pub, tylko kawiarnia - skarciła go ostrym ton, spoglądając na niego hardo.

Widziała jak ciśnienie zaczyna w nim wzrastać. Uderzył pięścią o blat, aż kilka szklanek zadrżało pod siłą jego uderzenia.

- Jak ja cię zaraz... - wysyczał wściekły, chcąc powiedzieć jej kilka dosadnych słów, gdy niespodziewanie poczuł na swym ramieniu silną dłoń. Kątem oka zerknął na mężczyznę stojącego tuż obok i przeklnął siarczyście pod nosem. Zastanawiał się czemu wcześniej go nie zauważył.

Długowłosy mężczyzna, spojrzał na Sakurę z uśmiechem.

- Ty pewnie musisz być Haruno Sakura, Ino dużo mówiła o swojej przyjaciółce z dzieciństwa - powiedział puszczając oczko w jej stronę. - Wybacz za naganne zachowanie mojego niedorozwiniętego brata.

Sakura wraz z Ino parsknęły śmiechem, aczkolwiek w myślach różowowłosej kotłowały się sterty pytań, odnośnie tego, co dokładnie powiedziała przyjaciółka swemu chłopakowi.

- Ej zważaj na słowa Itachi - warknął poddenerwowany Sasuke, posyłając bratu groźne spojrzenie. Ten jednak całkowicie go olał, skupiając całą swą uwage na różowowłosej.

- A właśnie gdzie moje maniery, Uchiha Itachi. Chłopak Ino - powiedział wyciągając ręke ku różowowłosej, chcąc się zapoznać.

Studentka spojrzała kątem oka na swoją przyjaciółkę, która póki co nie potrafiła odezwać się słowem. Domyślała się, że przyszła pani dziennikarka inaczej wyobrażała sobie moment, w którym zostanie zapoznana z jej panem idealnym. Przeniosła wzrok na dłoń Itachiego, którą cały czas wyciągał.

- Nie lubię osób o tym nazwisku - skwitowała chłodnym tonem, aczkolwiek również wyciągnęła rękę i uścisnęła jego dłoń. - Ale ty wydajesz się w pewnym stopniu sympatyczny, nie to co twój brat - dopowiedziała, nie potrafiąc powstrzymać się od małego złośliwego komentarza na temat Sasuke.

Itachi spojrzał pytająco na brata, który mruczał jakiegoś niezrozumiałe słowa pod nosem, z których zrozumiał jedynie irytująca i wredna.

- Oho, powiedz braciszku, co nawywijałeś, że po raz pierwszy dziewczyna jest do ciebie aż tak negatywnie nastawiona? - spytał wyraźnie rozbawiony, zarzucając mu ramie na bark i przyciągając go bliżej siebie. - Przydałoby ci się zmyć ten piach z twarzy i nieco ogarnąć - stwierdził analizując z bliska jego twarz.

Ino spojrzała niepewnie na Sakurę, która wydawała się być zmieszaną całą tą sytuacją. I wcale nie dziwiła jej się. Szepnęła jej ciche wytłumaczę ci wszystko później i wróciła do kasy, przy której zebrała się już mała kolejka.

- Gdyby ktoś nie napuścił na mnie nabuzowanego Uzumakiego, nie wyglądałabym tak - warknął rozłoszczony w stronę różowowłosej.

- Gdyby ktoś spokojnie pozwolił mi iść do pracy, nie musiałabym prosić o przysługę starego znajomego - odgryzła mu się, łapiąc za miskę pełną brudnych szklanek, które musiała zanieść do pomieszczenia gospodarczego na tyłach kawiarni.

- Trzeba było odpowiedzieć, a nie jak małe dziecko uciekać od tematu - skwitował, znajdując się tuż za ladą.

- Wcale nie uciekam od tematu! - odparła oburzona pół-krzykiem. - Ja w przeciwieństwie do ciebie muszę pracować, żeby się utrzymać, gdzie ty masz wszystko podstawione pod nos na srebrnej tacy - wyjaśniła mu dosadnie, a następnie weszła nabuzowana na zaplacze, krzycząc jeszcze na odchodne: - Nadziany goguś.

Itachi obserwował wymianę zdań pomiędzy bratem a przyjaciółką Ino, z szerokim uśmiechem na twarzy. - No, no czyżby ktoś tu odmówił ci randki? - spytał, a widząc jak Sasuke odwraca się do niego z mrożącym krew w żyłach spojrzeniem, dopowiedział jeszcze: - Wyglądaliście jak kłócąca się para namiętnych kochanków. A wiesz jak takie kłótnie się kończą? Ostrym seksem.

Młodszy z braci chwycił się dłonią za skroń i zaczął ją energetycznie masować. - Muszę porozmawiać na poważnie z matką. Nie ma możliwości byś był moim bratem! - powiedział oburzony. - A najlepiej niech cię wydziedziczy - warknął ciskając piorunami z oczu na wszystkie strony.

- Itachi ma rację. Odstraszasz nam klientów, idź do łazienki na zapleczu i się ogarnij - powiedziała karcąco Ino, odwracając się przez ramie do braci.

Sasuke prychnął złowieszczo pod nosem, jednak skierował swe kroki na tyły kawiarni w poszukiwaniu łazienki. Będąc na zapleczu, kątem oka dostrzegł Haruno krzątającą się w pomieszczeniu gospodarczym, gdzie władowywała brudne naczynia do pokaźnej zmywarki. Nie zamierzając jej jeszcze nachodzić, wszedł bezszelestnie do pobliskiej łazienki. W środku mieściła się zaledwie toaleta i zlew, nad którym wisiało stare pordzewiałe lustro. Z ciężkim westchnięciem ściągnął z siebie potarganą koszulkę, która najprawdopodobniej po powrocie do akademika wyląduje i tak w śmietniku. Ale póki co nie zamierzał chodzić po kampusie z nagim torsem. Odkręcił kurek z ciepłą wodą, a gdy ta nabrała odpowiedniej temperatury nachylił się i zamoczył włosy, chcąc pozbyć się z nich drażniego skórę głowy piachu. Twarz także ochlapał, tym razem zimniejszą cieczą.

Dłońmi oparł się o kant umywalki, a karymi tęczówkami lustrował własne odbicie. Musi jak najszybciej rozmówić się z Sakurą i poznać jej odpowiedź odnośnie rekompensaty. Z czającym się niedaleko Itachim, nigdy nie było nic wiadome, a pomimo swojego dobrego humorku jego brat nie przestawał być czujnym. Gdyby dowiedział się o kolejnym jego przewinięciu na motorze, wiedział, że w ciągu kilku sekund kluczyki zostałyby mu odebrane a pojazd odcholowany na lawecie. Na samą myśl, że jego cudeńko może zostać od niego zabrane grymas niezadowolenia zawitał na jego twarzy.

Gdy zamierzał z powrotem ubrać na siebie koszulkę, drzwi do łazienki otworzyły się a w nich stanęła zdezorientowana Sakura z lekko rozchylonymi ustami. Szmaragdowe tęczówki, uważnie mu się przyglądały, a zwłaszcza jego umięśnionej klatce piersiowej, której nic nie zakrywało.

- Emm.. to łazienka dla personelu - powiedziała zażenowana i już miała się wycofać, gdy Sasuke pośpiesznie chwycił ją za nadgarstek i wciągnął do środka, zamykając drzwi na zatrzask. - Nie mogłeś zablokować ich wcześniej? - Syknęła, wiedząc, iż gdyby to zrobił, oszczędziłaby sobie wejścia do zajętej przez niego łazienki.

- Jakoś tak miałem przeczucie, że się pojawisz - odparł kłamstewkiem, a zawadiacki uśmiech nie schodził z jego twarzy. Zrobił krok do przodu, skracając odległość pomiędzy nimi. - A teraz, gdy mam już wreszcie z tobą chwilę sam na sam, chcę poznać twoją odpowiedź.

Sakura westchnęła ciężko i uniosła głowę, spoglądając na niego karcącym wzrokiem. - Jestem w pracy do jasnej cholery - warknęła, a następnie obróciła się na pięcie chcąc wyjść z łazienki, jednak on ponownie jej przeszkodził, chwytając ją za ramiona i opierąc o najbliższą ścianę.

- Jak mniemam przyszłaś tu za potrzebą, robiąc sobie krótką przerwe od pracy, więc równie dobrze możesz poświęcić mi sekundę i odpowiedzieć - powiedział, przyciskając ją własnym ciałem. Uważnie przyglądał się jej szmaragdowym tęczówki, które jeśli mogły to by go już dawno zabiły, bądź też zamieniły w skamienielinę, jak w greckiej mitologii. Wolną ręką odchylił kosmyk różowych włosów i z szatańskim uśmiechem na twarzy nachylił się nad nią, gorącym oddechem muskając jej skóre.

- A czy b? - wyszeptał subtelnie.

Po raz kolejny dzisiejszego dnia miała ogromną ochotę zatłuc Ino, za jej wcześniejszą gadkę na temat libido. Gdyby siedziała cicho, na pewno teraz jej serce nie przyśpieszyłoby nagle pracy, dudniąc z zastraszającą prędkością w jej klatce piersiowej. I nie miałaby teraz irracjonalnych myśli z nim w roli głównej, na które robiło jej się coraz to goręcej. Wzięła głęboki oddech, a następnie ułożyła dłonie na jego nagiej klatce piersiowej i oddepchnęła go nie za mocno od siebie.

- Widzę, że bardzo zależy cię na motorze - powiedziała i parsknęła śmiechem pod nosem. - Ale niech ci będzie. Wybieram opcję a. Jeśli chodzi o rekompensate, to wisisz mi przysługę, o którą mogę upomnieć się o każdej porze dnia i nocy. - Postanowiła nie zwlekać ani chwili dłużej i zakończyć tą dziecinadę. Im wcześniej się z tym upora, tym szybciej będzie mogła zapomnieć o aroganckim karookim, który ku jej niezadowoleniu i wcześniejszym sprzeciwów podnosi jej libido samym spojrzeniem. Pomału zaczyna rozumieć, dlaczego ma taką rzeszę fanek wokół siebie.

Zdziwił się jej propozycją na rekompensate, jednak nie mógł nic powiedzieć. Słowo zostało powiedziane i teraz nie może się wycofać. Aczkolwiek czuł pewien niedosyt, w końcu jemu bardziej odpowiadała opcja b, zwłaszcza część w której różowowłosa miałaby nieopędzić się od niego do końca studii.

- Przysługa? - spytał zdumiony z uniesionymi brwiami.

Uważnie zlustrowała jego zdziwiony wyraz twarzy. Nigdy nie przypuszczała, że kiedykolwiek uda jej się czymś zaskoczyć Uchihe, a tu proszę. - Spodziewałeś się czegoś innego?

Parsknął śmiechem pod nosem. - Przyznam, że tak - odparł rozbawiony. Przypuszczał, że pomimo swojego zachowania, jej rekompensata nie będzie niczym odbiegać od wyuzdanych myśli Karin, bądź też cóś równie śmiesznego, jak usługiwanie różowowłosej przez dany okres czasu. A tu kolejna niespodzianka. - Zaskakujesz mnie Haruno, oj zaskakujesz - powiedział, po czym zaczął na siebie spowrotem zakładać koszulkę.

- I już nie musisz za mną łazić, jak będę miała zamiar wykorzystać przysługę to sama się z tobą skontaktuję - dodała ze spokojem, uważnie przyglądając się skrawkom ciała, które zostały ponownie skryte pod bawełnianym materiałem.

- Jesteś przyjaciółką Ino, a ona jest dziewczyną mojego brata, więc czy tego chcesz czy nie i tak będziesz zdana na mnie od czasu do czasu - mruknął, spoglądając na nią zadziornie.

Nie musiał jej tego mówić, gdyż akurat o tym fenomenie zdawała sobie doskonale sprawę. Nie zamierzała robić błędu i zaprzestać kolegować się z Ino, tylko i wyłącznie dlatego, że jej chłopak był z rodziny, której tak bardzo nienawidziła. W końcu to ona ma z nimi problem a nie Yamanaka. Jednak perspektywa spędzenia czasu z karookim, nie była zadawalająca. - Mam nadzieję, że takie okazje, będą przydażać nam się bardzo rzadko - odparła, splatując dłonie na klatce piersiowej. - A teraz jeśli możesz daj mi skorzystać z łazienki, bo jak sam stwierdziłeś przyszłam tu za potrzebą.

Sasuke przeczasał dłonią wilgotne włosy, zamierzając wyjść z pomieszczenia, gdy niespodziewanie, ktoś zapukał głośno do drzwi.

- Sasuke wyłaź wreszcie! Muszę skorzystać z ubikacji! - mówił podniesionym głosem Itachi, nie przestając dobijać się do drzwi.

Sakura słysząc głos starszego z braci, zamarła w bezruchu i pytajacym spojrzeniem spoglądała w plecy Sasuke, który tak jak ona stał jak słup soli. Nie wątpiła, że w tym momencie myśleli o jednym i tym samym 'co powie Itachi widząc ich zamkniętych w jednej łazience?'. Przełkneła głośno zalegającą w krtani ślinę, chcąc by chłopak Ino poszedł sobie.

- Sasuke wiem, że tam jesteś! - zaakcentował ostro. - Nie mów mi tylko, że postanowiłeś załatwić swoje sprawy z brakiem dziewczyny akurat teraz, no proszę cię braciszku miej trochę godności osobistej - debatował sam ze sobą.

Słysząc za plecami chichotającą się studentkę, która najwyraźniej nie potrafiła się powstrzymać od śmiechu po sprośnych komentarzach Itachiego, miał ochotę wyrwać mu język, bądź też zawiązać go na supełek. Czasami zastanawiał się, czy Itachi chociaż raz nie może powstrzymać swych głupkowatych tekstów.

- Możesz się łaskawie zamknąć? - warknął wyraźnie poirytowany całą sytuacją. - Wyjde jak wyjde - dopowiedział, mając nadzieję, że to przekona brata do odejścia. Jednak jak to powiadają, nadzieja matką głupich.

- No to się pośpiesz. Czekam - usłyszeli.

Sakura westchnęła ciężko, domyślając się, że Itachi nie prędko odpuści. A ona sama też nie miała zbyt dużo wolnego czasu, który mogłaby poświęcić na chowanie się w łazience, przed bratem Sasuke. Przypuszczała, iż Ino najprawdopodobniej już chodzi naburmuszona, że jej wycieczka na zaplecze zajmuje wieki.

- Wychodź - mruknęła pod nosem, mając dość tej dziecinady. - To będzie tak samo nieprzyjemna sytuacja dla ciebie jak i dla mnie, więc wyłaź - powiedziała przypominając sobie nagle jak Ino zareagowała na wieść, że Sasuke odprowadził ją do domu wczorajszego wieczoru. Ciekawiło ją jak teraz zareaguje, gdy dowie się, że Itachi nakrył ich zamkniętych w łazience. Gorzej już być nie mogło pomyślała błagając w myślach, by na tym skończyły się dzisiejsze niespodzianki.

- On mi żyć nie da! - zaprotestował Sasuke oburzonym tonem, spogladając na nią przez ramie.

- A co mnie to obchodzi? Wierz mi Ino jest dwa razy gorsza niż twój brat! A ja muszę skorzystać z toalety i wreszcie wrócić do pracy! - zaargumentowała, spoglądając hardo w jego kare tęczówki.

Sasuke obrócił się do niej pełnym ciałem. - Przestań...

- Ej braciszku z kim ty tam rozmawiasz? - wtrącił zaciekawiony Itachi. - Mam dziwne wrażenie, że słyszałem Sakurę, której Ino uporczywie wszędzie szuka od pięciu minut.

Zdenerwowana różowowłosa przecisnęła się przez Sasuke, który próbował zatorować jej drogę i odkluczyła, a następnie otworzyła drzwi, przed którymi stał zdziwiony starszy z braci Uchiha.

- A teraz daj mi skorzystać z łazienki, bo muszę jak najszybciej wrócić do pracy - powiedziała Haruno, wskazując Sasuke wyjście z małego pomieszczenia. - A ty poczekaj dwie minuty - dodała, spoglądając na Itachiego, który przytaknął w zdumieniu.

Student prawa wyszedł z łazienki, klnąc pod nosem na różowowłosą, która właśnie zamknęła za nim drzwi.

- Ani słowa - syknął do brata, któremu już cisnęły się na język liczne komentarza. - Nic nie widziałeś. Nic nie słyszałeś - wycedził przez zaciśnięte zęby.

Itachi jednak nie przejęty argumentami brata, nie potrafił powstrzymać się od powiedzenia kilku słów od siebie. Objął Sasuke zaczepnie ramieniem, mówiąc z rozbawieniem - Oj nie denerwuj się braciuszku, widzę jedynie, że wziąłeś sobie moje wcześniejsze słowa do serca.

- Przymknij się - warknął, ściągając dłoń brata ze swego ramienia.

- Sakura...

- Sakura słyszy was głośno i wyraźnie! - krzyknęła zza cienkich drzwi Haruno, wtrącając się w konwersację braci, której nie była pewna czy chce do końca usłyszeć. Zwłaszcza, że była na jej temat.

Po wyjściu z łazienki na zewnątrz stał tylko Itachi za potrzebą, a ona sama czym prędzej wróciła do kawiarni, chcąc jak najszybciej powrócić do pracy. Ignorowała pytające spojrzenia Ino, które wręcz domagały się dowiedzieć, gdzie zniknęła na dobre kilkanaście minut. Uratował ją jednak fakt, iż z każdą chwilą lokal coraz bardziej się zapełniał. Z kawiarnią zapełnionym po raz kolejny niemal do pełna, godziny pracy zleciały dziewczynom w zastraszająco szybkim tempie. Ku niezadowoleniu Sakury, bracia Uchiha cały ten czas przesiedzieli przy stoliku, pogrążeni w rozmowie. Ino natomiast od momentu, w którym dowiedziała się od Itachiego, że została nakryta zamknięta z Sasuke w łazience, tak jak się spodziewała nie dawała jej żyć. W wolnej chwili, bądź też, gdy mijały się pomiędzy klientami pytała ją jakim cudem znalazła się w tej cholernie łazience razem z obiektem westchnięć większości dziewczyn na uniwersytecie. Sakura, jak to Sakura pozostawała głucha na jej pytania, nie chcąc kolejnej sceny w kawiarni, zwłaszcza, że czuła na sobie badawczy wzrok dwóch braci. Gdy wreszcie lokal zaczął się w znacznym tempie przerzadzać, co oznaczało, iż za kilka chwil zostanie on zamknięty, to Sakura podeszła pierwsza do przyjaciółki.

- Oni tu na ciebie czekają? - spytała, nie mając pojęcia czy powinna ich wyprosić tak, jak to wczoraj uczyniły ze znajomymi Sasuke.

Wątły uśmiech zawitał na twarzy blondynki. - Oni tu czekają na nas - odpowiedziała niepewnie, poprawiając przy okazji kucyka w jakiego miała spięte długi, blond włosy.

Sakura zamrugała kilka raz, mając nadzieję, że Ino zaraz poprawi się i powie, że jedynie żartowała. Jednak jej przyjaciółka tego nie zrobiła, stała uważnie przyglądając się reakcji różowowłosej, czekając aż ta wreszcie coś powie.

Studentka medycyny odstawiła pustą tace na bok, a następnie położyła dłonie na swych biodrach. - Powiedz, że żartujesz - mruknęła pod nosem.

Yamanaka przygryzła dolną wargę i potrząsła przecząco głową. Sakura widząc jej niemą odpowiedź, westchnęła ciężko przymykając powieki na kilka sekund.

- Jak to czekają na nas? - dopytywała z złością, wyraźnie naciskając na ostatnie słowo.

- Pamiętasz jak obiecałaś mi w wymyśleniu i zrobieniu tego reportażu? - spytała, bawiąc się końcówkami swych włosów.

Sakura spojrzała na nią pobłażliwym wzrokiem, mając dziwne przeczucie, że to, co zaraz usłyszy wcale jej się nie spodoba. - Tak - odparła na zadane przez Yamanakę pytanie.

- Itachi także zaproponował pomoc, przy okazji wciągając we wszystko Sasuke, twierdząc, że powinien inaczej zagospodarować swój wolny czas, niż tylko jeździć na motorze i pić piwo wieczorami - wyjaśniła nieco zażenowana.

Miała ochotę ją rozszarpać na drobne kawałeczki, a zwłoki wrzucić do Konohańskiej rzeki, która przepływała przez park na obrzerzach miasta. Była na nią wściekła. Najpierw została zmuszona do brania udziału w szantażu, który już zrujnował jej dwa dni. Dzisiaj dowiaduje się, że chłopakiem jej najlepszej przyjaciółki jest także Uchiha. A na domiar złego, teraz zostaje postawiona przed faktem dokonanym, że wieczór także spędzi w towarzystwie osób ze znienawidzonej rodziny. Choć, tak jak wspomniała wcześniej, Itachi nie wydawał się taki zły. Jednak czas pokaże jaki jest w rzeczywistości.

- Pół godziny, nie dłużej - wycedziła, chcąc opanować złość jaka gnieździła się w jej ciele. Obiecała Ino pomoc i nie zamierzała cofać danego słowa, aczkolwiek miała zupełnie inne plany na wieczór. Jednak miała ogromną nadzieję, że w ciągu tej pół godziny dojdą w czwórke do porozumienia odnośnie tematu reportażu. Od czegoś w końcu trzeba zacząć. - Ale następnym razem, chcę wiedzieć wcześniej o takiej akcji - mruknęła niezadowolona, a następnie ponownie chwyciła za tacę i zajęła się zbieraniem brudnych szklanek z pustych stołów.

          Pietnaście minut później, lokal był niemalże pusty, nie licząc dwóch ekspedientek i braci Uchiha, którzy wytrwale na nie czekali. Fan szybkiej jazdy był coraz mniej zadowolony niespodziewanym pomysłem brata. Miał o wiele ciekawsze zajęcia, ale nie, Itachi kilkoma słowami musiał zmienić wszystkie jego plany, przemieniając tym samym poprzednie w proch. Chociaż, musiał przyznać, że drażnienie Haruno przez jeszcze jakiś czas, jak najbardziej mu odpowiadało. Z kącikim ust uniesionym wysoko, spoglądał jak wraz z dziewczyną brata, zaczynają iść w ich stronę. Widział wyraźne rozdrażnienie na jej twarzy, które świadczyło, że dopiero niedawno dowiedziała się o owym spotkaniu. Niespodziewanie burknęła ostrą obelgę pod nosem, najwyraźniej orientując się, że będzie jej dane usiąść przy studencie prawa, który samą swą obecnością działał jej na nerwy.

          Markotna Sakura, usiadła przy Sasuke, natomiast Ino zajęła miejsce tuż przy swoim chłopaku.

- Dzięki, że chcecie mi pomóc - powiedziała rozradowana blondynka. - Asuma, kiedyś mnie wykończy psychnicznie - mruknęła splatając ramiona na klatce piersiowej. - Ale nie ma czasu, Sakura się śpieszy - dopowiedziała spoglądając czule na przyjaciółkę z nadzieją, że jej złość zaraz zniknie.

          Sasuke prychnął pod nosem.

- Coś ci nie odpowiada? - warknęła Haruno, spoglądając na niego karcąco.

- Czekałem tyle czasu, by dowiedzieć się, że hrabina nie ma czasu? Wiesz, co w tym czasie mogłem zrobić? - spytał rozdrażniony.

          Mało przejęta zachowaniem bruneta Sakura, oparła twarz na dłoni i spojrzała w je kare tęczówki. - Niech zgadnę, zamierzałeś albo szarżować na swym motorze po ulicach Konohy, albo chciałeś ze swoimi koleżkami wyrwać jakąś laskę na noc, mam rację? - spytała z brwią uniesioną wysoko. - A ja mam randkę, z której nie mogę zrezygnować. Wierzę, że w przeciągu pół godziny dojdziemy do porozumienia w sprawie tematu reportażu Ino - skwitowała, widząc jak fikcyjna para zaczyna wychodzić z uszu młodszego z braci.

- Spokojnie - wtrącił Itachi, wyprzedzając brata, który już zamierzał powiedzieć różowowłosej ostrą ripostę. - W końcu cztery głowy to nie dwie, zaraz coś wymyślimy. Macie jakieś propozycję? - spytał spokojnie, spoglądając na trójkę siedzącą przy stole.

Ino napowietrzyła poliki. W jej głowie jakiś czas temu zrodził się pomysł na reportaż, ale nie miała pojęcia jak na tą propozycję zareaguje jej przyjaciółka. Kątem oka zerknęła na nią, jednak jej wściekły wzrok był wbity w kruczowłosego, który spoglądał na Haruno z równą złością.

- Mam jeden pomysł - powiedziała Yamanaka, wreszcie przerywając długą cisze. - Ale jeśli on ci się nie spodoba Sakuro, nie musimy go robić.

Zdziwiona różowowłosa spojrzała na przyjaciółkę a jej wyraz twarzy zelżał. - Mów - powiedziała spokojnie, chcąc jak najszybciej usłyszeć jej propozycję.

Ino wzięła głęboki wdech. Wiedziała, że szanse, iż Sakura zgodzi się na to, były nikłe. Ale spróbować chociaż trzeba. - Chodzi o taniec. Zawsze byłaś w nim dobra i nadal jesteś. Dlatego pomyślałam, że może byśmy zrobili jakiś reportaż dokumentalny o tym jak tańczyłaś, w końcu...

- Nie - wtrąciła srogo Sakura, przerywając w połowie wypowiedź Yamanaki. - Wiem, co chcesz powiedzieć i pomimo iż obiecałam ci pomóc w reportażu, to na tą propozycję nie mogę się zgodzić - powiedziała, tym razem o wiele spokojniej, lustrując ją z czułym uśmiechem na twarzy.

Yamanaka przytaknęła, dobrze rozumiejąc powody dla których odmówiła. - Tak też myślałam, ale zawsze mogłam spróbować - odparła uśmiechając się wesoło do Sakury.

- Nie rozumiem. - powiedział niespodziewanie Sasuke. - Tańczyłaś, niby byłaś w tym dobra, to czemu nie chcesz pomóc przyjaciółce? - spytał, spoglądając kątem oka na Haruno.

- Nie twój interes - wtrąciła hardo Ino. - Nie chce to nie musi, zmuszać jej nie będę i tak przeczuwałam, że odmówi.

- Skoro jesteś taki cierpki, to może zrobimy reportaż o nabuzowanym studencie, który jest zagrożeniem dla wszystkich pieszych i rowerzystów? - fuknęła Sakura, splątając ramiona na klatce piersiowej.

- Wole propozycję Ino - odparł zadziornie.

- Cisza! - wtrącił rozgoryczony Itachi. - Mam lepszy pomysł - powiedział zerkając srogo na brata i różówowłosą, którzy wreszcie zaprzestali swoich docinek i zwrócili całą swą uwage na niego.       - Pomysł z reportażem dokumentalnym jest dobry - stwierdził, przyznając swojej dziewczynie rację. - Ale skoro Sakura nie chce tworzyć reportażu o sobie i wcale jej się nie dziwie, to co ty na to braciszku, aby wykorzystać to, co powiedziałeś mi wcześniej? - spytał spoglądając z zaciekawieniem na brata.

          Sasuke spoglądał na brata przez chwilę jak na idiotę.

- Chcesz wykorzystać do reportażu mój wtorkowy wykład? - zapytał niedowierzając.

          Itachi przytaknął. - To jest dobry temat i na topie.

- Jaki temat? - spytały równoczesnie studentki.

Starszy z braci, odchrząknął głośno jakby przygotowywał się do długiej przemowy, a następnie powiedział: - Karygodne wykorzystywanie prawa: niesprawiedliwe sprawy sądowe.

Sakura parsknęła śmiechem.

- No, lepiej to już nie mogło być - mruknęła z rozbawieniem pod nosem.

Ino z obawą spojrzała na przyjaciółke, wiedząc, iż Itachi właśnie wkroczył na niebezpiecznie zaminowany teren. Co jak co, ale jego propozycja była dla Sakury dwa razy gorsza, niż jej. Nie było mowy by różowowłosa zgodziła się pomagać przy reportażu.

- Ponoć wykładowcy Sasuke mają ciekawą sprawę, która właśnie podlega pod kryterium “niesprawiedliwej” - dopowiedział zadowolony z siebie Itachi.

- Jak ciekawa to jeszcze nie wiadomo, oni lubią koloryzować trochę, zwłaszcza, że to ostatni wykład przed sesją - mruknął Sasuke.

- Czyli mielibyśmy wszystko postawić na jedną karte? - spytała Yamanaka. W końcu jeśli wykład nie okaże się wystarczająco ciekawy, cały jej reportaż może szlag strzelić. Kątem oka obserwowała Sakurę, która po swojej krótkiej salwie śmiechu nie odezwała się już słowem, jakby cały czas biła się z własnymi myślami.

- Spokojnie Ino, mam wiarę w wykładowców Sasuke. To jak braciszku, załatwisz tym dwóm paniom wejście na wtorkowy wykład? - spytał spokojnie, zerkając na blondynkę, która całą swą uwagę miała zwróconą na różowowłosej przyjaciółce.

- Nie wydaje mi się by to był jakiś wielki problem - stwierdził Sasuke, wzruszając przy tym ramionami.

- Wszyscy się zgadzają? - zapytał Itachi, zerkając na studentki, które milczały.

Ino wzięła głęboki wdech. - Nie są...

- Tak, to dobry pomysł na reportaż dla Ino. Napewno dostanie nawyjższą ocenę - wtrąciła spokojnie Sakura, a w jej głosie można było usłyszeć nutkę ekscytacji.

Brwi blondynki zmarszczyły się, a jej lazurowe tęczówki wpatrywały się w zaciekawieniem na przyjaciółke.

- A więc wszystko ustalone. Sakura może iść na swoją randkę, a my na piwo. Ja stawiam - stwierdził Itachi, wstając od stołu i obdarowując uśmiechem studentów nadal siedzących przy stoliku.

Sakura cały czas widziała jak Ino spogląda na nią w niezrozumiały sposób. Wiedziała, że jej wypowiedź jak najbardziej ją zaskoczyła, zresztą ona także była zdziwiona własnymi słowami. Z drugiej strony, obiecała przyjaciółce pomoc i tak długo jak żaden aspekt jej życia nie będzie poruszony w reportażu, jest w stanie zrobić dla niej wszystko. Nawet uczestniczyć przez godzinę na wykładzie z prawa. Obietnica to obietnica. Jutro, gdy będą same, wytłumaczy jej wszystko na spokojnie, teraz jednak to nie była odpowiednia pora. Przy okazji może Ino łaskawie jej wytłumaczy, jakim cudem wcześniej nie powiedziała jej z kim chodzi. Wstała od stolika i podeszła do lady, gdzie wcześniej rzuciła torebkę, wyciągając kluczyki do zapięcia od roweru zaczęła kierować się ku wyjściu.

- To ja już będę szła - powiedziała spokojnie, machając przy okazji do Ino.

- Ej, Sakura, czekaj! - zatrzymał ją podniesiony głos Itachi.

Odwróciła się na pięcie, spoglądając ze zdziwieniem na starszego z braci. Musiała przyznać, że jeśli to Sasuke by ją zawołał, wyszłaby z kawiarni trzaskając mocno za sobą drzwiami. Tak samo jak to było, gdy Ino ich sobie przedstawiła. Uniosła brwi do góry, czekając aż Itachi wytłumaczy dlaczego ją zatrzymał.

- Później przekażę Ino wejściówki na koncert, dla niej i dla ciebie. Mam nadzieję, że potowarzyszysz jej, gdy ja będe na scenie - powiedział obejmując czule ramieniem Yamanakę.

Musiała przyznać, że tego się nie spodziewała. - Masz zespół? - spytała zdziwiona.

- A no jakoś tak wyszło. Z kilkoma kumplami gramy, niedługo nawet płytę wydajemy - wyjaśnił rozradowany, wyraźnie będąc zadowolonym z własnych osiągnięć. - A tak w ogóle, to co ci się stało w nogę? - spytał z uniesioną brwią. Już wcześniej dostrzegł, że kuleje na prawą nogę, jednak nic nie mówił, gdyż sądził, iż zruga go przy klientach tak samo jak Sasuke, gdy ten przeszkadzał jej w pracy.

Kącik ust Haruno uniósł się delikatnie, a następnie posłała zadziorne spojrzenie młodszemu bratu Itachiego, który spoglądał się na nią chłodno. Wiedziała, że Sasuke zaczyna się zastanawiać, czy czasami nie strzeli jej zaraz bardzo głupi pomysł do głowy i czy nie powie Itachiemu o całym wczorajszym zajściu.

- Spadłam z roweru - odpowiedziała spokojnie, wznawiając swój krok do wyjścia. - To do jutra Ino - dopowiedziała opuszczając kawiarnie.

Gdy odpinąła rower, widziała przez duże okno jak Itachi jeszcze o czymś rozmawia z bratem. Nie czekając jednak na dalszy rozwój sytuacji, wsiadła na rower i zaczęła pedałować w stronę siłowni, która była jej dzisiejszą randką.

Od autorki: Hmm... prawdę mówiąc nie podoba mi się to >.<' Zresztą od poprzedniego tygodnia jakoś tak mam, że nic co napisze nie przypada mi do gustu >.<' Chyba wyjątkiem jest ta jednopartówką nad którą cały czas pracuje i która powinna ukazać się pod koniec miesiąca ;) Jutro spróbuje zrobić jeszcze jedno podejście do rozdziału 8 na nfof, jeśli nie wyjdzie biorę się za bonds ;)
Ludzie jak ja was kocham, nawet tego nie wiecie *____* Dziękuje za te wszystkie wejścia, obserwatorów i komentarze *___*
Obiecuję że następny rozdział postaram się napisać o wiele lepszy niż ten!
Sayounara! ;*